podcast wielrennen fietsen

Dag bompa,

Ik herinner me jou altijd op de fiets. Stadsfiets, koersfiets, hometrainer. Altijd aan het fietsen. Al reed je ook met de wagen. Maar eerlijk, echt veilig voelde ik me niet in je Opel Astra. Gaspedaal en rem, dat lukte nog. Maar alles in vierde versnelling. Eigenlijk was je een trendsetter, denkend dat je ‘een automatique’ bestuurde. Maar ik zag je liever op de fiets bompa.

Je had elke dag wel een reden om je koersfiets uit het fietshok van jullie huis in Brugge te halen. Je bezocht tante Christiaene in Brussel. Je kocht vis in Sluis. Je was die vis zelfs eens vergeten en fietste gewoon prompt terug. Je deed een rit met je goeie vriend Oreel. Ik weet trouwens pas sinds kort dat Oreel zijn familienaam is. René Oreel, die in 1947 de Tour de France reed en jij die meeging als zijn verzorger/materiaalman. Waarom heb ik van dat verhaal nooit meer details gevraagd? En van al die andere fietsverhalen? Had jij een fiets tijdens de oorlog? Heb je de velodroom nog geweten in de (nu) Velodroomstraat? Heb je het centrum van Brugge nog gekend zonder kasseien? Wie waren je fietshelden? Wanneer hadden jouw ouders hun eerste fiets?

Van moderne windjasjes moest je niet weten. Die wollen fietstruitjes waren lekker warm en krantenpapier op de borst werkte het best van al tegen de kou. In je bidon zat je zelfgemaakte wijn, belangrijk voor de suikers onderweg. Versnellingen had je amper nodig, want ’trappen moet je toch’. Voor je 70e verjaardag beloonde je jezelf met een nieuwe koersfiets. En toen je benen niet meer meewilden om op straat te fietsen, kocht je een hometrainer.

Het startschot van de Ronde op de markt van Brugge wilde je altijd live horen. Ik mocht met je mee. Heerlijk (indrukwekkend) vond ik dat. Om dan thuis, altijd op dezelfde plek in de zetel, als een volleerde wielercommentator de koers te analyseren voor de televisie. Op basis van je feedback over de wedstrijd dacht ik dat je in je jonge jaren een topwielrenner moest geweest zijn.

Voor mijn communie moest ik een ‘degelijke fiets’ van je kopen. Gelijk had je, ik rij er nog steeds mee. De ene remkabel in zwart, de andere in fluo-groen. Aan fietsen sleutelen kon je als de beste, maar esthetiek was niet aan je besteed.

In het fietshok staat mijn communiefiets (om naar het strand mee te fietsen), plooifiets (om op de trein mee te nemen), elektrische fiets (om naar het werk te pendelen) en koersfiets (om binnenkort nogmaals de Ventoux mee te beklimmen) bompa. Zo dankbaar dat ik die fietsmicrobe van jou heb meegekregen.

Ik maak een podcast bompa, dat is een audiobestand dat je kan beluisteren via je smartphone, tablet of computer. Een podcast over de (Brugse) geschiedenis van fietsen en wielrennen. Ik sprak hiervoor met verschillende experts. Ik hoop dat je luistert bompa.

Liefs,

Charlotte